کاش می شد با دو چشم سحر سرد اسمان را ناز کرد...

         کاش می شد با پری از برگ یاس تا طلوع سرخ گل پرواز کرد...

          کاش می شد با نسیم شامگاه برگ زرد یاس ها را رنگ کرد...

         کاش می شد با خزان قلبها مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد...

         کاش می شد در سکوت دشت سبزناله ی غمگین باران را شنید

         بعد دست قطره هایش را گرفت تا بهار ارزوها پر کشید...

        کاش می شد مثل یک حس لطیف لابه لای اسمان پر نور شد...